Dag 1

De Pickup Service
Na vrij brak te zijn van de lange lange nacht heb ik een kort bad genomen (waar ik in paste! :P) en gaan eten in de lounge. Rond 11:00 kwam er een meisje naar me toegelopen met een papiertje waar mijn naam op stond. "Nups san?". Haar naam is Asako en ze studeert Engels. Haar Engels was ook vrij goed en we konden gemakkelijk praten. Ze wilde me naar het vliegveld brengen, maar ze wist niet zo goed welke bus ze moest hebben. Omdat ik de dag ervoor al een paar keer op en neer gegaan was (en een keer de verkeerde bus had gepakt) wist ik het wel.

Toen we op het vliegveld aankwamen zijn we de trein gaan zoeken. Ze wist namelijk niet waar de treinen waren. Én, omdat ik de dag ervoor 14 keer verkeerd gelopen was, had ik het vliegveld wel gezien en wist ik dus ook waar we heen moesten. We zaten een paar minuten in de trein, toen er een stem ons vertelde wat de volgende halte was. Asako werd rood en begon druk om zich heen te kijken. We waren de verkeerde kant op gereden. We stapten snel uit en namen de trein de andere kant op. We waren inmiddels wat aan elkaar gewend en begonnen dingetjes te vragen.

Blijkbaar komt ze uit Kyoto (dichtbij Osaka) en is 3 jaar in Tokyo aan het studeren aan Sophia University. Ze reist altijd een bepaalde route en komt nooit op het vliegveld of Warabi. Dat was dan ook de reden dat ze niet goed wist waar we heen moesten. Na 1 1/2 uur in de trein kwamen we aan in "nishi kawaguchi". We moesten vanaf hier 15 minuten lopen naar weetikveel waar. Asako's wangen verkleurden weer. We zijn uiteindelijk maar met de taxi gegaan. "gomen ne, gomen ne" zei ze keer op keer. Dit betekent zoiets als "het spijt me, het spijt me".

Teriyaki burgers?
Njah, het ijs was wel meteen gebroken ;) Ze is mee gaan kijken naar mijn kamer en de faciliteiten en vond het allemaal heel mooi. Ze kreeg ook een formuliertje mee van de huisbaas, zodat ze hopelijk ook hier zou komen wonen. Wat natuurlijk niet gebeurt, want papa betaalt haar studio in Tokyo :| We zijn daarna wat gaan eten bij "MOS Burger" een Japanse concurrent van Macdonalds. Toen we net wilde gaan zitten tikte iemand me op de schouder en hoorde ik een Nederlandse stem. Het was mede tma-er Gerben, in Japan bekend als Benny. Niemand daar kan Gerben uitspreken en hij meende dat "Ben" zoiets betekend als "poep".

Electric Town
Leuke tijd gehad verder, We hebben gewacht op haar vriend die Yuen-Wah had opgepikt en namen daarna afscheid. We zijn daarna nog even naar Akihabara (Electric Town) gegaan om mijn camera te kopen (die trouwens übergoed is :P) en te eten. We werder hier ook voor het eerst geconfronteerd met het bestellingssyteem in Japan. Er staat een machine met plaatjes en namen. Je stopt je geld erin en klikt op een knopje. Een kaartje komt er uit gerold die je aan de kok moet geven. 5 minuten later staat het voor je neus. Geweldig!