Ohw en even tussendoor

Ik heb al een tijd een telefoon abonnementje bij "Softbank". Mijn nummer is (excl. landcode) 080 3540 9563. Jullie kunnen hiernaar bellen en smssen en dat kost mij niets :P jullie waarschijnlijk wel hoor, dus kijk uit...ik ontvang ook emails via mijn mobieltje, hiervoor betaal ik wel. Niet zo heel veel, dus als jullie de mailtjes niet te groot (in Kb) maken, vind ik het niet erg ;) mijn mobiele mail is roger413@softbank.ne.jp

Ik heb eenofander studentenabonnement en komt incl mobieltje neer op €100,-, wat volgens Nederlandse maatstaven helemaal niet slecht is. Hoewel het niet gebruikelijk is in Japan, werkt deze telefoon met een SIM-kaartje...k hoop dat er mensen zijn die dit ding SIM-lock vrij kunnen maken voor Nederland :p

Een ander dingetje wat ik in de tweede week kocht was een mp3 speler in de vorm van Soundwave...Ze hebben hier übervette speelgoedwinkels waar ze hele afdelingen hebben van een bepaalde serie. Dus ook Transformers. Ik kon het echt niet laten...Het werkt op een batterij en een MiniSD kaartje en kan ook transformeren in een casettedeck. oehhhhh...ohw n voor alle iPod gebruikers...ze hebben al die transformer muziek dingen in het (iPod) wit. Ook een witte Optimus Prime docking system...

Een mededeling

Bedankt voor de reacies iedereen, maar jullie hoeven helemaal geen wachtwoord e.d. aan te maken. Ik heb plaatjs gemaakt, zodat het niet te lastig wordt.

Stap 1 : Klik op het rondje naast "Naam/URL" (omcirkeld met groen)
Stap 2 : Vul naam in (in het vakje met de groene streep)

Thats it! nu hoef je geen wachtwoord in te vullen

Karaoke

Gisteren was het zover, mijn eerste karaoke sessie. We liepen een klein halfuurtje naar een bar "in de buurt". We wilden specifiek daar heen omdat we het stuk konden lopen en omdat je daar onbeperkt kon drinken (nomihoodai). We hadden een deal gemaakt met de balievrouw en mochten tot 05:00 blijven voor 18 euro. Dit was met onbeperkte drank natuurlijk ;)

Na een geniale "scatman" van Gerben was ik aan de beurt. Ik ben echt heel slecht in teksten onthouden, dus deed ik een classic die iedereen wist. Queen - Innuendo...een heel erg depressief liedje eigenlijk, maar iedereen zong wel lekker mee.

Op een gegeven moment waren we iemand kwijt. Na een halfuurtje ging ik en Aaron (de Taiwanese Amerikaan met het groen/gele haar en de piercings) samen zoeken. Omdat we haar niet konden vinden besloten we terug naar de bar te lopen...maar waar was die bar?? :| ohwnee...we waren verdwaald...alweer...>_< Na 20 minuten lang slecht advies, kregen we van een portier van de lokale sexclub de goede richting. Eenmaal aangekomen stond de helft van de groep al buiten. De andere helft zat binnen op het toilet ziek te zijn of in de karaokekamer te slapen.

We zijn uiteindelijk gewoon veilig aangekomen hoor ;)

Hier een filmpje van mij terwijl ik "inside and out" van de BeeGees aan het zingen ben...hmm, dat klonk zoveel beter gisteren... *zucht*

Uitgaan in Shinjuku

Het idee was er: zaterdagavond met zn allen eerst koken en eten en daarna naar Shinjuku. Flink de nacht doorfeesten en dan de eerste trein rond 05:00 naar huis nemen.

De uitwerking íets anders...de avond begon volgens plan. We zaten met de Nederlanders, Amerikanen, Ozzies en een Russische gezellig te eten en maakten ons klaar om te vertrekken. Na wat rondlopen vonden we de club waar we moesten zijn. Club Nuts. Een hip-hop bar middenin Shinjuku.

5 jaar geleden had dit zo erg mijn club geweest. De hip-hop look is hier blijkbaar nog aan de gang, want iedereen had hier dreads, cornrolls, baggy pants n caps op. En dit allemaal op Japanners, want er was geen neger te zien :P

Bad
Best leuke tijd gehad, totdat ik opeens te horen kreeg dat er iemand zich niet lekker voelde en even naar buiten wilde. Roger had de sleutels voor het kluisje, dus moest ook mee. Eenmaal bij de ingang/uitgang aangekomen was de vriend, die verder anoniem wil blijven :P, al buiten. In mijn beste Japans vroeg ik aan de uitsmijter of "re-entry" mogelijk was. Re-entry wa dame...dame desu! Fijn, dus óf ik moest weer JPY 3500,- betalen voor een entree kaartje óf ik pakte mijn spullen en liet de sleutel achter bij de rest van de groep. Mijn keus viel op het laatste en ging naar buiten. Daar stond de vriend ...grijs en met zijn handen aan zijn buik. Hij had buikpijn zei hij en moest heel nodig...nodig...er waren geen normale toiletten binnen, dus wilde hij buiten een toilet vinden. Geen toilet buiten....wél een stoep buiten? You do the math.

Kay, ik rende snel naar een supermarkt om wat water te halen en vroeg gelijk (nogmaals, in mijn beste Japans :P) waar het station was. De man was heel aardig en liep een paar honderd meter mee om me te laten zien welke kant het op was. De man had blijkbaar scheikunde gestudeerd, tot aan zijn 16e jaar in Duitsland gewoond en was klassiek zanger. Hij begon ook spontaan Italiaans en Russisch te zingen midden op straat. Best goed eigenlijk :S Wat deed zo'n kerel on graveyard shift in een supermarkt?

Onderweg vonden we nog een andere Amerikaan die mee was gekomen. Hij was kotsmisselijk, letterlijk, en ging dus ook niet meer naar binnen. Hij wilde ook graag naar het station en ging mee. Follow the yellowbrick road... We vonden het station en konden eindelijk het nieuwe gezelschap in het licht zien. Heel zn shirt onder de bruine drap en gele brokkeltjes.

Worse
Ik had tegen de mensen binnen gezegd dat ik bij de uitgang op ze zou wachten tot ze klaar waren en liep weer terug naar Nuts. Tijdens het wachten kwam ik een stel uit India tegen die net klaar waren met werken in een Italiaans restaurant. Ze waren heel aardig. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam werden de ogen groot..."Holland? Thats great! Everybody is high there right? right??" Een beetje teleurgesteld van mijn antwoord gaven ze me hun kaartje van het restaurant. Ze zeiden dat het eten daar heel erg duur was, maar dat ze wel wat voor me konden regelen als ik naar hun vroeg. Wie weet, volgende week Italiaans eten? ;)

Ze wilden naar bed en lieten me achter bij Nuts. Hmm...er was inmiddels al 1 1/2 uur voorbij en het was nu 05:10...het duurt wel erg lang, dacht ik. Toen kwamen de dj's naar buiten en gingen de deuren dicht. Ik was ze misgelopen. Fijn.

Worst
Het berichtje wordt wel erg lang, dus laat me wat er daarna gebeurde even puntsgewijs neerzetten:

• 05:25 Roger komt aan op Shibuya Station
  
• 05:30 Voor de zekerheid aan een treinmeneer de weg vragen...ik moet 1 1/2 uur wachten!
• 06:53 Trein komt aan, Roger gaat zitten
• 07:30 Roger schrikt wakker. Hij is in slaap gevallen en is opeens veel verder dan hij had gemoeten.
• 07:46 Trein terug komt weer aan, dit keer lees ik goed de bordjes.
• 08:30 Roger stapt bij het juiste station uit en begint te lopen
• 08:45 Roger heeft geen idee waar hij is en kan amper uit zn ogen kijken
• 08:55 De weg gevraagd aan een oudere man en een hondje...blijkbaar liep ik in cirkels en was ons huis gewoon récht achter me.
• 09:01 Roger valt in slaap in zn bedje...

Dit was de langste nacht uit mijn leven :P

Hanami

Als ik Japanse klasgenoten er naar vraag zeggen ze dat alleen ouderen de kersenbloesem mooi vinden, maar rond de weken dat ze in bloei staan loopt heel Japan leeg om te gaan picknicken onder de kersenbomen. Ze hebben zelfs een woord speciaal voor deze picknick: hanami.

Vandaag werden we uitgenodigd om mee te gaan naar zo'n hanami. We kochten allerlei eten en drinken en gingen met een groepje naar een groot park in Shinjuku. In de films enzo zijn ze ook altijd aan het drinken (alcohol), dus we dachten een goede indruk te maken door een grote feestelijke fles van een goudgelig goedje mee te nemen. Eenmaal daar aangekomen stond er een groot bord waarop duidelijk werd gemaakt dat er géén alcohol binnen het park mocht komen. Het was niet zo erg volgens een vriendin en we konden het nog gewoon op maken, mits we alles netjes opruimden. Wat we natuurlijk deden.

DiscoBowling
Na de Hanami gingen we de stad in om te gaan eten en bowlen. Ook hier weer een handig systeem met automaten. Je drukt op het knopje van je schoenmaat en er komt een paar schoenen uitgedraaid. Het bowlen was best goedkoop, twee potjes bowlen kostte zo rond de JPY500,- wat ongeveer EUR 3,- is.

Toen we klaar waren was het al donker. We moesten een stuk terug naar het station wat we niet héél erg vonden. De lichtjes in Shinjuku zijn mooi om te zien en ook de mensen worden een stuk gekker als de zon onder gaat. Rond 22:00 namen we de metro terug die nog verassend druk was. Ook hing er de bekende alcoholgeur van de zakenmannen en vrouwen die na het werk nog even wat zijn gaan drinken.

Ik zal in de loop van volgende week een stukje maken over de openbaar vervoer cultuur van Tokyo. Vrij bizar.

Dag 3

Entrance Test
7:30 klopte buurman Yuen-Wah op mijn deur. Ik heb nog geen telefoon hier en dus ook geen wekker. Vanacht heb ik zeker een paar uur geslapen dus de ochtend begon al beter dan de dag ervoor. Vandaag is de dag voor onze "Entrance test" een toets de we moeten maken om te kijken hoever ons Japans gevorderd is om ons vervolgens in te delen in de juiste klas. Toen we aan het wachten waren hoorde ik een japans meisje haar vriendin feliciteren met haar verjaardag...*vallend kwartje* hey! ik ben vandaag jarig! das waar ook :s en dan ben ik nog wel een domme toets aan het maken...rond vijven is er een welkomstfeestje die dan maar moet dubbelen als mijn verjaardagsfeestje...en die van dat andere meisje natuurlijk.

Visum
Na de toets, waar ik verder niet op in zal gaan :P, gingen we met de hele TMA groep op pad voor een verlenging van hun visum. Iedereen behalve ik is namelijk al een paar weken eerder naar Azië vertrokken en had toentertijd nog niet alle informatie voor een jaarvisum. Dat moest toch maar snel gebeuren, anders moeten ze na twee maanden het land uit. Na half Tokyo te hebben doorkruist (njah niet echt, zo voelde het tenminste) kwamen we aan bij het gebouw. Formuliertje in vullen, pasfoto's maken, aanvragen, klaar dacht we...ha! er zijn 120 wachtenden voor u! pffffff...het welkomstfeestje op school haalden we niet meer en deden daarom dan ook maar helemaal rustig aan.

Shibuya 1st
Als afsluiter van de avond gingen we naar Shibuya, een hele bekende winkelbuurt in Tokyo waar alle modebewuste tieners het tegen elkaar opnemen. Als je daar het station uit komt, kijk je direct uit op het meest drukke kruispunt van Tokyo. Toen het licht op groen ging spoelde de mensenmassa netjes over de zebrapaden naar hun bestemming...nou jah...behalve de blanke buitenlanders dan, want die liepen en fietsen er dwars door heen...We gingen naar een bar voor wat hapjes en drankjes en gingen wat aangeschoten weer terug de metro in naar huis.

Okay, dit was even een overkill informatie, dus ik ga stoppen voor vandaag. Mijn wasje zal nu ook wel uit de droger moeten.De volgende keer ga ik wat meer in op details van het leven hier in Japan, goed?

Dit is Roger vanuit Tokyo, signing off

Dag 2

Houden jullie het nog vol? Er komt hierna nog een dag hoor :P bewaar het anders voor morgen tijdens het ontbijt ofzo.

Intro dag op school. We kregen een 2 uur durende les over Sophia's regels en werden herinnerd aan de hoeveelheid formuliertjes e.d. we nog moesten invullen en ophalen...ugh...iedereen was vandaag weer superbrak en wilde eigenlijk zo snel mogelijk weer naar bed. Maar niet voordat we onze "buddy" (maatjes) kregen toebedeeld. "please come in" zei de leraar, en een stroom Japanse meisjes (en één jongen) kwamen naar binnen. Blind date anyone? Voor elke twee studenten was er één buddy aanwezig die je kan helpen met verschillende dingen. Je krijgt dan een rondleiding als je wilt en je wordt begeleid naar de plek waar je je registratiepas voor buitenlanders kan aanvragen, waar je het beste een telefoon kan kopen etc. Iedereen was alleen kapot, dus we hadden afgesproken alles een paar dagen later te gaan doen.

Op weg naar huis kwamen we een arcadehal tegen. We besloten een kijkje te nemen. In het midden van de zaak stonden 4 kasten...TEKKEN 6! Heck yeh :P na een paar potjes hielden we het voor gezien en gingen we pantoffels kopen :P men draagt binnen het huis namelijk geen schoenen en de grond is vrij koud nog. Ze hadden maar één paar pantoffels in mijn maat, dus dat hield alles lekker makkelijk.

Dag 1

De Pickup Service
Na vrij brak te zijn van de lange lange nacht heb ik een kort bad genomen (waar ik in paste! :P) en gaan eten in de lounge. Rond 11:00 kwam er een meisje naar me toegelopen met een papiertje waar mijn naam op stond. "Nups san?". Haar naam is Asako en ze studeert Engels. Haar Engels was ook vrij goed en we konden gemakkelijk praten. Ze wilde me naar het vliegveld brengen, maar ze wist niet zo goed welke bus ze moest hebben. Omdat ik de dag ervoor al een paar keer op en neer gegaan was (en een keer de verkeerde bus had gepakt) wist ik het wel.

Toen we op het vliegveld aankwamen zijn we de trein gaan zoeken. Ze wist namelijk niet waar de treinen waren. Én, omdat ik de dag ervoor 14 keer verkeerd gelopen was, had ik het vliegveld wel gezien en wist ik dus ook waar we heen moesten. We zaten een paar minuten in de trein, toen er een stem ons vertelde wat de volgende halte was. Asako werd rood en begon druk om zich heen te kijken. We waren de verkeerde kant op gereden. We stapten snel uit en namen de trein de andere kant op. We waren inmiddels wat aan elkaar gewend en begonnen dingetjes te vragen.

Blijkbaar komt ze uit Kyoto (dichtbij Osaka) en is 3 jaar in Tokyo aan het studeren aan Sophia University. Ze reist altijd een bepaalde route en komt nooit op het vliegveld of Warabi. Dat was dan ook de reden dat ze niet goed wist waar we heen moesten. Na 1 1/2 uur in de trein kwamen we aan in "nishi kawaguchi". We moesten vanaf hier 15 minuten lopen naar weetikveel waar. Asako's wangen verkleurden weer. We zijn uiteindelijk maar met de taxi gegaan. "gomen ne, gomen ne" zei ze keer op keer. Dit betekent zoiets als "het spijt me, het spijt me".

Teriyaki burgers?
Njah, het ijs was wel meteen gebroken ;) Ze is mee gaan kijken naar mijn kamer en de faciliteiten en vond het allemaal heel mooi. Ze kreeg ook een formuliertje mee van de huisbaas, zodat ze hopelijk ook hier zou komen wonen. Wat natuurlijk niet gebeurt, want papa betaalt haar studio in Tokyo :| We zijn daarna wat gaan eten bij "MOS Burger" een Japanse concurrent van Macdonalds. Toen we net wilde gaan zitten tikte iemand me op de schouder en hoorde ik een Nederlandse stem. Het was mede tma-er Gerben, in Japan bekend als Benny. Niemand daar kan Gerben uitspreken en hij meende dat "Ben" zoiets betekend als "poep".

Electric Town
Leuke tijd gehad verder, We hebben gewacht op haar vriend die Yuen-Wah had opgepikt en namen daarna afscheid. We zijn daarna nog even naar Akihabara (Electric Town) gegaan om mijn camera te kopen (die trouwens übergoed is :P) en te eten. We werder hier ook voor het eerst geconfronteerd met het bestellingssyteem in Japan. Er staat een machine met plaatjes en namen. Je stopt je geld erin en klikt op een knopje. Een kaartje komt er uit gerold die je aan de kok moet geven. 5 minuten later staat het voor je neus. Geweldig!

Ik leef nog!

Maak jullie maar geen zorgen, ik leef nog gewoon. Heb het een beetje druk gehad in de opstartfase, maar heb nu even tijd om te bloggen. Ik ben niet van plan altijd zulke mega berichten te plaatsen, maar het moet even voor de goede orde. Het wordt een lang verhaal dus ik split het op in verschillende posts. K begin bij het begin.

Vliegtuigreis = hels...ik kreeg niet de stoel die ik had gekozen toen ik via internet incheckte (de perfecte nooduitgang seat). SAS schijnt wel vaker te husselen met plaatsen en er zat nu een zwangere vrouw op mijn plaats...Nu zat ik vóór de nooduitgang wat inhield dat ik mijn stoel niet naar achteren kon zetten.

het was niet helemaal een ramp, want zoals jullie ook op marlous dr blog konden lezen, zat ik naast een aardige Japanse professor, waar ik de volgende 12 uur mee heb doorgebracht. Eenmaal aangekomen bij het hotel moest ik twee uur wachten tot ik kon inchecken. Deze uurtjes heb ik in slaap sukkelend doorgebracht in de lobby, totdat er een reisgroep 50+ers uit Hong Kong naar de lobby kwam om te wachten op hun bus naar het vliegveld. TMA-ers en andere Chinezen weten heel goed wat voor situatie dat werd...lang verhaal kort gemaakt : Ik heb verder geen oog dicht gedaan :S ugh

Eenmaal aangekomen in mijn kamer bevond ik me in het paradijs...tenminste, zo voelde dat. Het was superschoon en ze hadden zelfs een waterkoker met cupnoodles neergezet ;) ik ben gelijk in bed gesprongen en ben tijdens het tv kijken in slaap gevallen. De wekker ging drie uur later af waarna ik terug naar het vliegveld ben gegaan om te gaan eten. Dit was trouwens de laatste keer sindsdien dat ik heb geslapen :S misschien heb ik vanavond meer geluk...

Eerste blik op mijn kamer

Een paar dagen geleden heb ik bevestiging ontvangen van mijn kamer in Tokyo! (Eigenlijk nét buiten Tokyo...) Ik ben geplaatst in een gasthuis genaamd "DK House Warabi" en dat is maar goed ook want dat was het enige vakje wat ik aankruiste op het housing formuliertje...*gulp* Het is daar redelijk goedkoop, maar de reden waarom ik per se naar Warabi wilde was dat ik mijn kamer met niemand hoefde te delen en dat er geen avondklok was ingesteld.

Roger + avondklok = koude nachten op de straten van Tokyo

Zoals ik al zei, ligt het net buiten Tokyo (een riviertje oversteken), maar ben je binnen een uurtje op school (net als in Nederland). De kamers zijn best heel ruim voor een guesthouse heb ik me laten vertellen. Overdag zit ik in een van de drukste wijken van Tokyo, maar 's avonds kan ik me dus lekker terugtrekken in het pittoreske stadje Warabi :P sort of...wikipedia zegt dat het bekend stond als de dichtstbevolkte stad van Japan :S ey, als er zoveel mensen wonen, moet het wel leuk zijn toch?

De foto's kun je hier zien